Tafelzaagbladbehandeling

Voor zover het gaat om roestpreventie, zou ik zeer sceptisch willen zijn over de resultaten van de gepubliceerde vergelijkende tests. Elke keer dat ik een commerciële publicatie heb zien doen, zonder enige uitzondering, zou een goede wetenschappelijke vergelijking achterwege blijven. Sommigen erkennen dit zelfs in de tekst!

Dus ze zijn verre van definitief en de sterk uiteenlopende resultaten voor dezelfde producten zouden waarschuwingsvlaggen moeten werpen. In één test deed WD-40 het zeer goed, ondanks de bekende zwakte als langdurig roestwerend middel. In een andere test deed BoeShield het slecht - om een of andere reden - wanneer het door professionele gebruikers wordt erkend als een van de beste producten die er zijn (overigens geen goedkeuring van BoeShield).

Als we teruggaan naar het tijdperk vóór de moderne wetenschappelijke coatings en zien wat ze aanraadden was het oliën of smeren (bijv. met talk) of waxen. Dat zijn allemaal nog steeds haalbare manieren om roestvorming te voorkomen. Vanuit gebruikerservaring werken ze allemaal als het onderhoud wordt onderhouden.

Maar voor roestpreventie en oppervlakteglijden IME is er een duidelijke winnaar: wax.

Als je genoeg olie of vet op het oppervlak laat zitten dat het net zo glad is als een goed gebolde waxlaag wordt het eigenlijk vettig, wat allerlei soorten van slechtheid is. Afgezien van het voor de hand liggende risico dat het hout door direct contact vettig wordt, kunnen je vingertoppen vettig worden en dit vervolgens overbrengen naar het volgende stuk hout dat je behandelt. En als klap op de vuurpijl, met die hoeveelheid olie op de oppervlakte stof van alle niveaus zal het zich vastklampen.

Dus was het. Specifiek was plakken. Voordat je er een koopt, is het ongelofelijk gemakkelijk om het thuis te maken, goedkoop ook. Het enige dat nodig is, is dat de was wordt gesmolten met spiritus of terpentijn (of opgelost in het oplosmiddel op een warme plek, zoals een zonnige vensterbank), in een geschikte bak wordt gegoten en wordt achtergelaten om te harden. Dat is pastawas, niet te onderscheiden van vele commerciële soorten behalve kleur, en eventueel geur.

Wassen om te proberen:

• Paraffinewas (zoals in de meeste witte dinerkaarsen, in Noord-Amerika is conservenwas een andere bron). Meestal veruit de goedkoopste optie.
• Bijenwas. iets harder maar duurder.
• Carnaubawas, die zeer hard is. Niet uit zichzelf te gebruiken, maar als toevoeging om de gedroogde waslaag harder te maken.

Dus voor de goedkoopste coating met goede slijtvastheid gebruik je paraffinewas gemengd met een beetje carnauba.

Verschillende mensen zweren bij verschillende roestpreventieproducten voor gietijzeren toppen, maar helaas is niet iedereen in staat om dezelfde resultaten te bereiken. In 2012 deed Fine Woodworking een martelingstest op gereedschapsstaal en gietijzer, en ontdekte dat veel populaire “beproefde” roestpreventieproducten het goed deden op gereedschapsstaal, maar dat veel producten minder goed presteerden op gietijzer. Sommige resultaten waren zelfs schijnbaar in tegenspraak met de vorige resultaten die in FWW werden gepubliceerd - zo werd in een ander artikel camelia-olie aanbevolen in plaats van iets anders, maar in de marteltest presteerden veel andere behandelingen beter, zelfs op gereedschapsstaal. In feite, als je kijkt naar de Amazone reviews voor de producten die het goed deden in FWW’s test, zul je zien dat veel mensen de resultaten niet in overeenstemming waren met de bevindingen van Fine Woodworking. Helaas is er geen gegarandeerde winnaar.

Silicone-free paste wax is een veel voorkomende aanbeveling. Siliconen kunnen loslaten op uw hout. Als dit gebeurt, kan het vlekken veroorzaken bij het aanbrengen van de afwerking, en volgens George Vondriska van het Woodworkers Guild of America, kan het ook voorkomen dat de lijm goed hecht.

De typische aanbeveling voor elk type van beschermende afwerking is om elke 2-3 maanden te strippen en opnieuw een beschermend middel aan te brengen. Als je in een vochtige omgeving bent, stel ik voor om niet meer dan 2 maanden te gaan. Als je in een droge regio bent, kun je misschien een lange tijd gaan.

Persoonlijk heb ik Boeshield T9 gebruikt, wat een pijn is omdat het kleverig droogt en een laagje was op de top nodig heeft om het hout soepel te laten glijden. Ik ben er niet van overtuigd dat T9 beter is dan welke andere behandeling dan ook. Zelfs met die dubbele behandeling begon mijn zaagtop na amper 2 maanden licht te roesten op één plaats. Ik heb het echter opnieuw aangebracht na het verwijderen van de roest, en gedurende de hele daaropvolgende winter was het prima zonder extra behandelingen.

Ik heb net een tafelzaag aangeschaft en in de handleiding van de fabrikant wordt voorgesteld om talkpoeder te gebruiken als alternatief voor plakwax….

Een alternatief is om wit talkpoeder toe te passen, één keer per week krachtig in te wrijven met een schoolbordgum; dit zal de gietporiën vullen en een vochtbarrière vormen. Deze methode zorgt voor een glad tafelblad dat gemakkelijk van het oppervlak geveegd kan worden met roestringen. Belangrijk is ook het feit dat talkpoeder geen hout of mar[k] afwerkingen zal beitsen zoals bij een waspickup.

De optie om het gesneden materiaal niet te markeren of te beitsen is zeer aantrekkelijk, wetende hoe moeilijk het is om afwerkingen grondig te verwijderen als ze eenmaal in contact komen met het materiaal.